Positieve psychologie overlapt sterk met de term “wetenschap van het geluk”. In het Nederlands moeten we echter een onderscheid maken tussen geluk in de betekenis van “geluk hebben” (chance, luck) en geluk in de betekenis van “gelukkig zijn” (bonheur, happiness). Hier gaat het uitsluitend over geluk in de tweede betekenis.
Er zijn verschillende wetenschapstakken die zich met “geluk” bezighouden: Filosofie, Sociologie, Economie, Geschiedenis, Geneeskunde,… Vreemd genoeg heeft de psychologie dit onderzoeksonderwerp sterk verwaarloosd tot op het einde van de vorige eeuw (met uitzondering van de humanistische psychologie, die dan weer meer praktijk- dan onderzoeksgericht was). In Google Scholar levert de zoekterm “depression” nog steeds vijfmaal meer hits op dan de zoekterm “happiness”.
Daarom begon Martin Seligman in 1998 (toen hij president werd van de invloedrijke American Psychological Association) de term “positieve psychologie” te promoten. Deze “nieuwe” tak van de psychologie moest het tij keren en meer plaats bieden aan onderzoek over positieve emoties, sterktes en psychologische bloei, zowel individueel als voor gemeenschappen en organisaties.
Ondertussen is onderzoek in de positieve psychologie sterk gegroeid. De "International Positive Psychology Association" is één van de snelstgroeiende onderzoeksnetwerken ooit. Publicaties en tijdschriften rijzen als paddestoelen uit de grond en een encyclopedie van de positieve psychologie is in ontwikkeling. Over heel de wereld worden aan universiteiten docenten en onderzoekers in de positieve psychologie aangesteld. In 2006 werd de cursus “Positive Psychology” de allerpopulairste cursus aan de universiteit van Harvard.
De website www.evidencebasedhappiness.org geeft een overzicht van een aantal onderzoeksresultaten uit de positieve psychologie. De klemtoon ligt op experimenteel onderzoek naar geluksverhogende interventies, omdat dit de meeste mensen blijkt te interesseren. Dit soort onderzoek geeft een antwoord op de vraag “wat moet ik doen om gelukkiger te worden?”.